चाळीशी

विशी, पंचविशी तिशीहि सरुनिया आली पहा चाळीशी
डोळे ताणूनहि किती बघितले, दृष्टी नुरे जवळची

डोळ्यांवरती ठाण मांडून कसा चष्मा पहा बैसला,
'दिसतो का हो केस रुपेरी तिथे, किंवा वृथा भासला?'

म्हणता 'काकू' पोरटी, तरुणही बहु क्लेश होती मना
वस्त्रे जुनी अंगीही न शिरती 'शिवणी उसवल्याविना'

व्यायामाचे खूळ वाटले अधि, होई अता नीरुपाय
निर्धाराने चालुया धावूया बांधूनिया 'बूटी' पाय

मोठ्यांचे शिकवून उरले अता शिकवू मुले लागली
अज्ञपणाची मोहर चेहऱ्यावरी अदृश्य उमटविली 

कर्तव्ये, संसार, शिक्षण, घर सारे बरे पेलले
पाहूया करुनिया अता काही असे जे वाटते 'राहिले'

होते म्हणती सूरु जीवन खरे ते चाळीशीनंतर
जमवू तेही विना अनुभव पहा हे गाठले अंतर