माणसे आली जवळ

लांब रांग अन कार्ड हाती, भाव भांबावलेला
शंका त्याच्या समजून घेऊन कुणी धावे मदतीला
विजयी चेहरा, हाती शंभर, ओठी हसू निखळ
नोटा झाल्या कमी आणि माणसे आली जवळ

आज रोख अन उद्या उधारची दुकानातली पाटी
मालकाच्या माणुसकीने आज ठरवली खोटी
म्हणे अडचण साऱ्यांचीच, उद्या कमविन कि बक्कळ
नोटा झाल्या कमी आणि माणसे आली जवळ

सुट्ट्या विसरून करती काम ते नेक कर्मचारी
भूक विसरुनी पार पाडती चोख जबाबदारी
शक्य असे ते पुरे करावे हीच मनी तळमळ
नोटा झाल्या कमी आणि माणसे आली जवळ

आज जमिनीवरी उतरले सर्व उच्च नीच
जड खिसा - होता हलका तो, गळून पडे कवच
जणू विसरल्या माणुसकीचे व्हावे दर्शन नितळ
नोटा झाल्या कमी आणि माणसे आली जवळ

गिधाडं

मरतो गरीब शेतकरी -
उद्वस्त कुटुंबाचे अश्रूही सुकतात
भविष्यात वाढून ठेवलेल्या जाळाने.
पण कॅमेरा हटत नाही मागे -
बिचाऱ्यांच्या उरल्या सुरल्या रक्ताचेही पाणी होईपर्यंत. 
मरतो शूर सैनिक -
कणखर कुटुंबाच्या पाणावलेल्या डोळ्यांमध्ये
भरून राहिलेला असतो अभिमान.
पण हटत नाही समोरचा माईक
जोपर्यंत कुरूप प्रश्नांनी
सार्वजनिक होत नाही त्यांचे वैयक्तिक दुःख.
उदात्त हेतूचा मानभावी बुरखा पांघरून
जखमांवरच टोच मारून
पोट भरणाऱ्यांना
गिधाडं का म्हणू नये?